(English translation below)
Ε, άδρωπε
Μουσική / Κύρια φωνή: Αντώνης Αντωνίου
Στίχοι: Κυριάκος Καρνέρας

Ε, άδρωπε, που μάσιεσαι ν’ αρπάξεις, να στοιβάσεις
Την γην να κάμεις μάλιν σου, τον κόσμον ν’ αγκαλιάσεις
Σαν έρκεσαι, χαρρεύκεσαι τον κόσμον εννά φάεις
Μα πάλε πίσω νηστικός σαν ήρτες εννά πάεις
Τρεις εν οι μέρες σου που ζιεις στην γην τζαι βασιλεύκεις
Την μιαν μωρόν, στες θκυο ’σαι νιος, στες τρεις γερνάς τζαι φεύκεις
Με βασιλιάς κρατίζει σε στην γην με θκιακονίτης
Σήμμερον είσαι ζωντανός, αύριον μακαρίτης

Γιατί τα θέλεις τα πολλά τζαι τυραννιέσαι κόμα
Αφού ’ννά μείνουν γέρημα τζ’ εσού μια φούχτα χώμαν;
Τζαι τυραννιέσαι τζ’ εν έσιεις με νεπαμόν με πνάσμαν
Ο άδρωπος εν τρώ’ την γην, η γη τρώει το πλάσμαν!
Τζ’ όσα τζ’ αν κάμεις, άδρωπε, στην γην τζ’ όσα κερτίσεις
Μιτά σου εν τζαι παίρνεις τα, δαπάνω εννά τ’ αφήσεις
Να λυούν, να στάσσουν, να σκορπούν μες στου βορκά το ρέμαν
Γιατ’ εν τζ’ εν άλλον τίποτε, παρά φκιασμένον ψέμαν

Ψέμαν τζ’ εσού πά’ σ’ τούντην γην τζαι ψέμαν τζ’ οι δουλειές σου,
Σαν τα φτερά στον άνεμον, μαθκιούν, σκορπούν τζαι ρέσσουν
Έτσι να πεις, ως πο’ ’ν πωρνόν, μεν μείνεις να νυχτώσει
Γιατ’ ύστερα ’ν αδύνατον για σέν’ να ξημερώσει
Εν που την ώραν πο’ ’ρκεσαι ως τον τζαιρόν που φεύκεις
Θωρείς που πεθανίσκουσιν τζαι πάλ’ εσό’ ’ν πιστεύκεις;
Τζαι μάσιεσαι, σκοτώννεσαι, τζει χάλασε, δα χτίσε
Μα ’στάθης τζαι καμιάν φοράν τζ’ εσκέφτηκες ποιος είσαι;
Σαν έναν φύλλον του δεντρού που σιειέται όπως πρέπει
Τζ’ άξιππα ππέφτει πά’ στην γην τζαι λλίον-λλίον σέπει
Έτσ’ εν τζ’ εσέν το ίδιον η ψεύτιτζη ζωή σου
Έρκεσαι, φεύκεις, χάννεσαι τζ’ ούτε στην γην πως ήσουν

==============

Hey, you
Music / Main Voice: Antonis Antoniou
Lyrics: Kyriakos Karneras

Hey, you, you came to grab and to hoard
To own the earth, to clasp the world When you arrive,
you think you’re going to gorge on the world
But hungry as you came, that’s how you’ll depart
You live and rule on this earth for only three days
A baby the first, the second just a youth,
the third you’re old and have to flee
Neither king nor beggar can keep you on this earth
Today you’re alive, tomorrow you’re dead

What is the need to have so much, why keep torturing yourself
Since it all stays behind and you return to dust?
You struggle ceaselessly, you neither stop nor rest
Humans don’t devour the earth, the earth devours the humans!
And all you build and you gain on this earth
You can retain nothing, all will remain behind
To rot, to dribble, to be scattered by the wind’s blow
Because it’s all no more than a made-up lie

And on this earth you are yourself a lie, and all you do is a lie too
Like feathers scattered by the wind, moulted, scattered, flying away
Think of this while there’s light, don’t wait until it’s night
Because then dawn will be impossible for you
From the hour you arrive to the time you leave
All around you people die – are you still not convinced?
You keep struggling, you’re killing yourself, break this, build that
But have you ever kept still to think about who you are?
Just like a leaf on a tree that sways the way it should
And all of a sudden it falls to earth and rots little by little
That’s how it is, the same thing, this fake life of yours
You come, you go, you disappear, leaving no trace on this earth